“Je kunt je wel voorstellen hoe dat gaat… 3 kindjes en maar 2 helmen….” Barbara, een juf van groep 2 vertelt. Het was tijd om de hoeken te kiezen en Mees, Bram en Inge liepen naar de speelhoek. Ze hadden afgesproken om ‘brandweertje’ te spelen. Ze hadden al helemaal in hun hoofd hoe het zou gaan, er was brand en zij gingen de brand blussen en ze mochten op tv om te vertellen hoe dapper ze waren geweest.

Helaas bleek er in de speelhoek een flink probleem te zijn, er waren maar 2 brandweerhelmen. Tsja en een brandweerman zonder helm dat kan natuurlijk niet. De onderhandelingen beginbrandweerhelm-positivedisciplinenen en ze hebben alle drie het hoogste woord… het geluidsniveau stijgt en de vriendjes beginnen nu toch wel erg te twijfelen of ze Inge wel mee moeten laten spelen, zij is toch maar een meisje… en kunnen meisjes eigenlijk wel brandweerman zijn? Inge heeft als een echte organisator al helemaal door hoe het moet, zij mag in ieder geval een helm want zij is de baas, en dan moet een van de andere twee maar terug naar de juf en wat anders gaan kiezen.

Het geluidsniveau stijgt nog verder…  Barbara gaat polshoogte nemen. Zij gaat erbij zitten en zegt rustig: “Ik zie dat er een probleem is. Jullie willen graag brandweertje spelen. En jullie zijn met z’n drieën en er zijn maar twee helmen. Klopt dat?” De kinderen knikken heftig, de juf snapt het helemaal.

“Mag ik jullie wat vragen?” zegt de juf. “Wat vindt je nog meer op de plek van de brand, behalve de brandweer?” Dat is een goeie vraag, denken de kinderen en ze beginnen met elkaar te praten over wat er nog meer is.

“Een sleepwagen!” “De politie!” “Ja en de televisie!” De kinderen zijn enthousiast… “Ik wil de chauffeur van de sleepwagen zijn!” zegt Bram. Even later gaan de kinderen helemaal op in hun spel.

Barbara vertelt: “Eerder zou ik er toch wel een beetje geïrriteerd heen gelopen zijn. Me erin gemengd hebben en gevraagd hebben wat er aan de hand is. Dan kreeg ik van 3 kanten het verhaal uitgebreid te horen. De kinderen zouden elkaar continu in de rede zijn gevallen in hun haast toch vooral uit de doeken te doen hoe het volgens hun in elkaar zit. Ze zouden elkaar hebben beschuldigd. De ruzie zou vreselijk uit de hand zijn gelopen. Dan zou ik om er een eind aan te maken, de oplossing hebben opgelegd. Waarschijnlijk zou ik dan iets gezegd hebben van: ‘samen spelen en samen delen’ Eerst mogen jullie twee de helm en daarna mag jij de helm, zoiets. Met Positive Discipline heb ik tools in handen die me helpen. Ik weet nu dat ik er ben om de kinderen te helpen hun vaardigheden te ontwikkelen. Ik begeleid hen in het leren problemen op te lossen, iets waar ze hun hele leven wat aan hebben. Dus ik loop er nu kalm heen en help hen op weg om zélf hun oplossingen te vinden. Ik ben vriendelijk en vastberaden en ik  help zo mee de sfeer in de klas positief te houden. Je merkt dat de klas, nu we hier al een poosje mee bezig zijn, het begint op te pakken. Ze denken nu vaker in oplossingen in plaats van in problemen.”

Hoe juf Barbara het oplost
FacebookpinterestlinkedinmailFacebookpinterestlinkedinmail
Getagd op: