Opvoeden is zo’n beetje het enige dat je mag doen zonder diploma, of niet?
En toch is het een van de moeilijkste ‘banen’ ter wereld, ouder zijn, opvoeder zijn, de verantwoordelijkheid voor een lief klein hummeltje nemen en het begeleiden tot het helemaal op eigen benen staat.
Maar als ik dan vraag aan een willekeurige ouder ‘Wat wil je voor je kind?’ dan krijg ik hele vage antwoorden, meestal iets van ‘Dat het gelukkig is’ of ‘dat het naar me luistert’ of ‘dat het niet zo lastig is’….
En daar gaat het helemaal niet om, vind ik. Het gaat erom dat we ons elke dag inzetten en hard werken voor ons kind, omdat we van hem of haar houden en het beste willen. We willen dat ons kind als het later op eigen benen staat zichzelf weet te redden, dat het een opleiding heeft gehad waarmee het fijn werk kan doen, en van betekenis en steun kan zijn in zijn of haar omgeving. Dat het voor zichzelf kan zorgen, blij is, weet wat hij of zij waard is en wanneer hij hulp moet inroepen. Dat hij voor de mensen om hem heen zorgt en een mooi karakter heeft. Als ik je zou vragen wat dat goede karakter dan is, zou je me misschien zeggen dat je humor belangrijk vindt en zelfstandigheid, eerlijkheid, loyaliteit, moed of durf, vindingrijkheid, ga zo maar door, alle positieve eigenschappen die je maar kunt bedenken.
Toen ik Positive Discipline leerde kennen viel er heel veel voor mij op zijn plaats, ik wist wel waar ik heen wilde met de opvoeding van mijn kinderen, maar hoe ik daar moest komen, dat was een heel ander ding. En alleen mijn goede bedoelingen waren helaas niet genoeg om dat dan ook te kunnen. Heel vaak heb ik me schuldig gevoeld of verslagen of moedeloos, omdat ik het weer ‘fout’ had aangepakt, ongeduldig was geworden, of teveel had toegegeven of geen tijd genoeg had voor ze. Ik wilde zo graag dat ze het fijn hadden en als er dan eens een vriendje zei: “Nee, jij mag niet mee spelen,” dan lag ik de hele middag in puin, omdat dat toch zo gemeen was, en dan probeerde ik een oplossing te vinden… Nou ja, dat soort dingen, ik weet niet of dit herkenbaar is, maar je zult zelf wel dingen hebben waarvan je niet weet hoe je ze moet aanpakken…
Dus toen ik Positive Discipline leerde kennen begon ik te begrijpen hoe het werkt, door de geweldige theorie erachter en de oefeningen die ik deed kwam ik veel sterker in mijn schoenen te staan, ik weet nu hoe ik situaties kan aanpakken en hoe ik mijn kinderen kan helpen de vaardigheden en eigenschappen te ontwikkelen die ik graag voor ze wens. Ik weet nu hoe ik met ruzietjes en irritaties tussen kinderen onderling om moet gaan, met een kind dat niet luistert, ik weet waarom een kind ‘lastig’ doet of brutaal is en hoe ik ervoor kan zorgen dat dat kind zijn gedrag kan ombuigen en ik ben erg blij dat ik andere ouders , opvoeders en leerkrachten kan helpen om dit ook te leren.
Als je het leuk vindt kun je op het YouTube-kanaal van Positive Discipline het filmpje van een aantal van de mensen die ik heb opgeleid tot Parent Educator bekijken, zij vertellen wat Positive Discipline voor henzelf betekent. Zij werken nu ook met de Positive Discipline methode in hun eigen praktijk en geven ook cursussen aan ouders.
Wil je meer weten over de Positive Discipline cursussen voor ouders en opvoeders, kijk dan hier.
