Waarom doorpakken jou en de kinderen om je heen zo enorm kan helpen
Elke keer dat Julie probeert de kamer te verlaten nadat ze haar kind naar bed brengt roept hij haar weer terug. Ze voelt zich uitgeput en vindt het erg naar dat ze de avond niet rustig kan doorbrengen met haar man. Het rare is dat wanneer haar man hun kind naar bed brengt hij goed meewerkt en gewoon in bed blijft liggen. Ze vraagt zich af hoe het toch komt dat zij niet dezelfde medewerking van hun kind krijgt bij het naar bed gaan.
Hoe komt het dat kinderen zich op een bepaalde manier gedragen met de ene ouder en anders met een andere? Omdat ouders zich anders gedragen en kinderen leren al snel wat ‘werkt’ met de een en niet met de ander. Ze leren welke ouder ze kunnen ‘manipuleren’ en welke niet. Hoe pak je het nu aan als je Positive Discipline wilt gebruiken?
Doorpakken
Ouders geloven soms dat je door kinderen te geven wat ze willen en hen niet te belasten met regels laat zien dat je van ze houdt. Dit toegeeflijke gedrag is niet de manier waarop je kinderen helpt om initiatief of welke andere waardevolle sociale- of levensvaardigheid dan ook te leren. Als je iets zegt, meen het dan ook, en als je het meent, pak dan door.
Kinderen weten wanneer je meent wat je zegt en wanneer je dat niet doet. Het is werkelijk zo simpel. Zeg het – meen het – en pak door.
Ouders die zeggen wat ze menen en menen wat ze zeggen hebben niet veel woorden nodig. Het is zelfs zo dat hoe minder woorden je gebruikt, hoe beter. Als je veel woorden gebruikt ben je een preek aan het houden en kinderen zullen niet luisteren, ze zetten je ‘uit’ in hun hoofd.
Een reden dat je veel woorden gebruikt kan zijn dat je jezelf probeert te overtuigen, niet alleen je kind, dat wat je wilt goed is. Als wat je vraagt redelijk is, heb vertrouwen in je verzoek.
Sommige ouders hebben te weinig vertrouwen omdat ze zich schuldig voelen. Ze zijn bang dat hun lieve schat een trauma zal oplopen voor de rest van zijn leven als niet elke wens verhoord wordt. Kinderen zullen veel meer lijden in hun leven als zij de overtuiging ontwikkelen dat liefde betekent dat anderen voor je zorgen en je geven wat je maar wilt. Ze zullen lijden als ze niet leren dat ze teleurstellingen overleven en ontdekken hoe capabel ze daarin zijn.
Ouders en leerkrachten gebruiken vaak deze zin: “Ik heb het je wel honderd keer gezegd.” We moeten ons realiseren dat het niet de kinderen zijn die langzaam leren. Kinderen weten wat werkt. Wij moeten accepteren dat iets honderd keer vertellen niet effectief is. Kinderen zullen nooit leren verantwoordelijk te zijn voor hun eigen gedrag zolang volwassenen die verantwoordelijkheid bij hen wegnemen door hen constant te herinneren of door problemen voor hen op te lossen in plaats van dat mét hen te doen.
Suzanne had haar kinderen al honderd keer gevraagd om hun speelgoed op te ruimen nadat ze ermee gespeeld hadden. Toen ze aan het werk ging met de Positive Discipline concepten liet ze haar kinderen vriendelijk weten dat zij van nu af aan het speelgoed zou opruimen als zij dat niet deden. Ze vertelde ook dat, wanneer zij het speelgoed opruimde, ze het weg zou zetten totdat zij haar konden laten zien dat ze er goed voor konden zorgen.
Suzanne leerde al snel welk speelgoed de kinderen echt leuk vonden en welke het resultaat waren van het probleem van het kopen van teveel speelgoed. Als er speelgoed bleef liggen zei ze één keer “Ruimen jullie het speelgoed op of willen jullie dat ik dat doe?” Toen haar kinderen eenmaal wisten dat ze zou doorpakken raapten zij het speelgoed op waar ze echt om gaven.
Na een paar dagen en toen al het speelgoed waar de kinderen niet veel om gaven weggezet was vertelde zij haar kinderen dat ze hen niet langer zou waarschuwen maar gewoon het speelgoed zou wegzetten dat ze niet hadden opgeruimd. Ze hoefde niet vaak meer speelgoed op te pakken omdat de kinderen haar voor probeerden te zijn. Wanneer de kinderen haar vroegen om het speelgoed dat ze had weggezet gaf ze het hen pas terug nadat ze hun speelgoed een week goed opgeruimd hadden gehouden.
En samen met de kinderen hebben ze het speelgoed dat ze niet meer wilden weggebracht naar de kringloop.
