In 2014 vond ik de antwoorden die ik altijd al zocht
Ik ben dol op kinderen, altijd al geweest. Gelukkig kregen we een super leuke zoon (nu 22 jaar) en anderhalf jaar daarna ook een super leuke dochter (nu 20 jaar). Ik was zielsgelukkig, maar opvoeden viel me zwaar. Ik merkte dat ik helemaal niet wist hoe ik met moeilijke momenten om moest gaan. Help, wat doe ik als mijn kind een ander kindje bijt/schopt/slaat etc. Wat doe ik als ze niet willen eten of niet willen slapen? Als ik zo moe ben van het honderd keer uit mijn bed komen in de nacht en dan toch gewoon naar het werk moet de volgende dag. En later toen ze op school zaten en er tranen waren wanneer het misging met vriendschappen en er gepest werd en nog veel meer.
Ik voelde me zo’n slechte moeder als ik had geschreeuwd dat ze nou eens moesten ophouden met ruziemaken en gewoon naar me moesten luisteren. Ik voelde me zo machteloos en gefrustreerd, en dat terwijl ik al heel wat boeken had verslonden over opvoeding, en toch echt voor wereldvrede ben en vind dat we ons allemaal moeten inzetten om de eenheid der mensheid te bewerkstelligen.
Het frustreerde me enorm dat ik in theorie wel wist hoe het moest maar het niet in praktijk kon brengen – totdat ik in 2014 meegesleept werd door een lieve vriendin naar een opleiding in Londen. Het zou echt wat zijn voor mij. De opleiding heette Positive Discipline en werd gegeven door Jane Nelsen* zelf. We gingen met z’n drieën vanuit Nederland, Ruth Broekhuizen, Marieke van der Zee en ik. Jane legde mij uit waarom ik af en toe flipte, dat dat komt omdat we allemaal ‘knopjes’ hebben, en ze vroeg me: “Raad eens wie die knopjes feilloos weten te vinden?”
Ik kreeg van haar de uitleg van het brein in je handpalm en ik leerde hoe ik moet opvoeden en leerde wat wel en niet werkt en waarom. Bovendien kreeg ik de praktische tips die ik zo hard nodig had.
Nu pak ik de zaken kalm aan en ben superblij met ons gezin en met de fijne sfeer die er heerst als we samen zijn. Ik ben trots op mijn geweldige zoon en dochter die weten wat ze willen. Ze komen er wel en – nog belangrijker – ze hebben een fijne band met ons en weten ons te vinden als ze hulp nodig hebben of willen overleggen of gewoon even bij ons willen zijn!
Typisch Neda
Ik ben gek op organiseren, alles heeft bij mij een vaste plaats in huis, ik hou enorm van lijstjes en heb inmiddels ook al 3 verschillende apps op mijn computer en mobieltje om die lijstjes bij te houden en af te vinken
Als ik nieuwe mensen ontmoet voel ik me meteen op mijn gemak. Je moet me trouwens vastbinden en mijn mond tapen als je geen gratis advies van me wil 😉
Ik omarm het leven, vind het heerlijk om nieuwe dingen te leren. Stort me overal vol overgave in, en ik vind het geweldig om alles ZELF te kunnen. (Misschien lijd ik toch aan het Calimero-complex…)
Mijn visie op opvoeden
Kinderen mogen er niet langer de dupe van zijn dat volwassenen niet weten wat ze moeten doen.
Opvoeden kun je leren – ik help je, het is niet moeilijk!
Als je me echt zou kennen zou je dit van me weten
Ik ben helemaal verslingerd ben aan het lezen van boeken uit de e-bieb. Helaas is mijn iPad weer van mijn nachtkastje gevallen en deze keer was het scherm echt kapot (zo jammer)
Met chocolade ben ik altijd om te kopen
Daar mag je me ook voor wakker maken trouwens
Tennissen vind ik heerlijk, verliezen niet zo…
Als ik een kind hoor huilen in de supermarkt loop ik erheen om ermee te praten en zo de tranen in een glimlach om te toveren
Voor mijn kinderen doe ik alles …
* Dr. Jane Nelsen, auteur en oprichtster van Positive Discipline
Oprichting Positive Discipline Nederland
Tijdens deelname aan de opleiding voor Positive Discipline Parent Educator en Positive Discipline Classroom Educator in Londen juni 2014 besluiten Ruth Broekhuizen en ik tot de oprichting van Positive Discipline Nederland.
Wat zeggen anderen over Neda:
Bedankt Neda voor het enthousiasme en de kennis die je met ons deelde!
Brigitte
Neda kan goed regie voeren. Ze had geen gemakkelijke groep, aangezien ik haar vaak interrumpeerde en ‘eigen’ ideeën had. Ze bleef rustig, corrigeerde ‘nu moeten we verder’ en gaf ook veel ruimte voor eigen verhalen door programma in te korten en tijd in te lassen, knap gedaan.
Willy