Stel je bent 10 jaar oud, of 6 of 14 en je bent bezig, echt bezig. Je bent aan het spelen, bouwt met de lego, kleurt een tekening, je zit lekker op je kamer, bent aan het chillen, zoiets. Je doet iets dat je fijn vindt. Kun je je verplaatsen in je jongere ik? Wat deed jij het liefste als je tijd had?
Maar nu, er zijn volwassenen om je heen, je had ze net niet opgemerkt, had geen last van ze, maar ineens moet er van alles; je moet naar school, of je bent op school en je moet je opdracht maken, of je moet helpen tafel dekken, of je handen wassen, of je spullen naar boven brengen …. zijn de volwassenen om je heen relaxed? Wat zeggen ze? Hoe doen ze? Hoe voel je je? Kun jij meteen schakelen en doen wat er van je verwacht wordt? Of heb je eventjes nodig? Wil je even afmaken waar je mee bezig was, of nog even doorgaan en dan stoppen?
Dit bedoel ik bij Positive Discipline als ik het hebben over ‘in de wereld van het kind gaan’ je echt verplaatsen in wat het kind denkt, voelt en gaat doen, en waarom. Heel vaak kun je dan de antwoorden vinden op de vraag: “Waarom luisteren ze niet naar me!”
Als je de tijd neemt en je even verplaatst in hun belevingswereld vind je zoveel mogelijkheden om wat er gedaan moet worden effectief te brengen, zó dat de kinderen je wel (willen) volgen, zó dat ze graag doen wat er gedaan moet worden, en dat zonder machtsstrijd.
Wil jij het eens proberen? Je in de wereld van het kind verplaatsen?
Wat denk je bijvoorbeeld dat er nu aan de hand is, met Sint en de komende feestelijkheden met Kerst en Oud en Nieuw en andere feesten? Wij (als volwassenen) doen heel erg ons best om te zorgen dat alles geregeld is, dat er versiering is, dat er kadootjes zijn, dat er gezelligheid is, dat we ons werk goed afronden zodat we eindelijk kunnen genieten. Dus er moet extra veel gebeuren. We sjezen van hot naar her, er zijn uitvoeringen, eindejaarsfeestjes, sintfeestjes, lichtfeestjes, familiebijeenkomsten, vaak ook nog wat verjaardagen… alles moet geregeld, er moet veel ingekocht en het moet allemaal liefst perfect.
En de kinderen? Die doen heel hard hun best om het bij te houden, om ons bij te houden, om zich goed te gedragen, om te doen wat wij willen. Maar veel is onbekend terrein, ook al denken we dat ze nu toch wel snappen hoe het in elkaar zit, zij hebben een andere blik op wat er gebeurt. Zij willen graag dat je tijd en aandacht voor hen hebt, en dat je hen opmerkt en je samen met hen verwondert over de blaadjes die op de grond liggen en de lichtjes die nu met het donker extra opvallen. Neem je daar de tijd voor? Maak je een lekkere lange wandeling met ze, gewoon om blaadjes te rapen en naar de lichtjes te staren?
Mijn oproep aan jou: Bouw wat zen in in deze periode. Neem wat rust, ga naar buiten, wandel, geniet en kom dan thuis om lekker op de grond met wat kussens een kop warme chocolademelk te drinken met je kids. En laat het me weten, vind het altijd heel gaaf om jou reactie te lezen!
Vind je het interessant om meer te leren over opvoeden met Positive Discipline en er met andere ouders over te praten, casussen te bespreken en te leren met en van elkaar? Doe dan mee aan een cursus Opvoeden met Positive Discipline of, als je met ouders werkt, doe dan mee aan de opleiding tot Positive Discipline Parent Educator.
